KWC na Polach Lednickich
Pola Lednickie były 24 września 2016 roku miejscem 36. Ogólnopolskiej Pielgrzymki Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Uczestniczyła w niej 23-osobowa grupa członków i sympatyków Krucjaty z Diecezji Siedleckiej. KWC to dzieło czcigodnego sługi bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Tworzą je ludzie, którzy swoją dobrowolną abstynencję od alkoholu (nie piją, nie kupują i nie częstują nim) i modlitwę, ofiarują w intencji trzeźwości Polaków oraz w intencji osób uzależnionych od alkoholu, lub zniewolonych innymi nałogami.
Po zawiązaniu wspólnoty, do wypełniających salę na piętrze Domu im. Jana Pawła II pielgrzymów, konferencję wygłosił moderator krajowy KWC ks. Wojciech Ignasiak. Nawiązując do ważnych dla naszej Ojczyzny i Kościoła w Polsce wydarzeń tego roku, podkreślił m. in. znaczenie trzech filarów Chrześcijaństwa: Jezusa, Maryi, wolności. Następnym punktem programu była Droga Krzyżowa od kopii krzyża znad Giewontu z rozważaniami ks. Wojciecha i świadectwami członków Krucjaty, którzy dzięki niej wyszli z uzależnienia od alkoholu i z innych zniewoleń. Bezpośrednio po Drodze Krzyżowej pielgrzymi uczestniczyli w Eucharystii pod Bramą-Rybą. Główny celebrans, ks. bp Tadeusz Bronakowski, przewodniczący Zespołu Episkopatu Polski ds. Trzeźwości w skierowanym do zgromadzonych Słowie bożym powiedział m. in.: „Nie może być sprzeczności między tym w co wierzymy, a jak żyjemy.” Nawiązując do słów świętego papieża Jana Pawła II skierowanego do Francuzów, pytał, „Polsko, co robisz z własnym chrztem?” Z naciskiem podkreślił, że wielki, narodowy rachunek sumienia jest Polakom bardzo potrzebny. Ks. bp zaprosił również do udziału w Narodowym Kongresie Trzeźwości, który ma odbyć się w przyszłym roku. Zachęcał też uczestników Liturgii, aby byli apostołami trzeźwości, bo do wolności wyswobodził nas Chrystus. Po Mszy Świętej, przed Agapą, a także podczas niej, pielgrzymi ćwiczyli Tańce Lednickie. Mieli też okazję do spotkań z przyjaciółmi z różnych stron Polski. Ogólnopolską pielgrzymkę KWC zakończyło nabożeństwo odnowienia chrztu nad brzegiem Jeziora Lednickiego.
Nasza grupa udała się do Gniezna, aby nawiedzić prymasowską archikatedrę, a następnie do Klasztoru Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Mogilnie, gdzie zatrzymaliśmy się na nocleg. Przed nim zwiedziliśmy miejscowy kościół p.w. św. Jana Apostoła wraz z jego podziemiami i wysłuchali fascynującej opowieści przewodnika Zenona Popiołka o historii jednej z najstarszych budowli sakralnych w Polsce, jaką jest ten pobenedyktyński zespół klasztorny. Niedzielę rozpoczęliśmy Eucharystią wraz z przyklasztorną wspólnotą parafialną. Po posiłku i spacerze po mieście śladami księdza Piotra Wawrzyniaka, wyruszyliśmy w drogę powrotną. Wiodła ona przez Kruszwicę z jej „Mysią Wieżą” i kolegiatą p.w. ś. Piotra i Pawła z połowy XII wieku oraz Włocławek, gdzie pomodliliśmy się w miejscu upamiętniającym męczeńską śmierć ks. Jerzego Popiełuszki, patrona Diakonii KWC.
Ostatnim przystankiem na naszym pątniczym szlaku był Płock. Najpierw udaliśmy się do katedry, a następnie do kaplicy Bożego Miłosierdzia, by wraz z siostrami ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i innymi pielgrzymami, przed Najświętszym Sakramentem pomodlić się Koronką do Bożego Miłosierdzia. Siostra Weronika opowiedziała nam o tym miejscu pierwszych objawień, w których Pan Jezus skierował do świętej siostry Faustyny Orędzie Miłosierdzia, żądania namalowania obrazu i ustanowienia Święta Miłosierdzia Bożego. Oprowadziła nas też po terenie budowy Diecezjalnego Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku. Na zakończenie zachęcała do włączenia się w głoszenie Miłosierdzia Bożego i przyjazdu na konsekrację budowanego Sanktuarium.
Piękna pogoda, która towarzyszyła nam na pielgrzymce pomagała nam, aby ją dobrze przeżyć. W pełni radości, zdrowi na ciele i umocnieni na duchu wróciliśmy do swoich domów.
K. i R. Jastrzębscy – para odpowiedzialna za KWC w Diecezji Siedleckiej.